Park Zdrojowy

Między promenadą a oddzielającym ją od śródmieścia pasem zieleni mieści się zabytkowa dzielnica nadmorska. Współtworzą ją wystawione pod koniec XIX i na początku XX w. pensjonaty, sanatoria i domy wczasowe, wśród których wyróżniają się zwłaszcza „Posejdon” (ul. Kasprowicza 15),„Meduza” (ul. Orkana 4) i „Kolejarz” (ul. Orkana 7).

Po kąpieli słonecznej, dla ochłody przyjemnie jest udać się do założonego w latach 1826-27 Parku Zdrojowego, jaki zajął miejsce pierwotnej mielizny z wyrastającymi z niej z rzadka sosnami.

Jego powierzchnia wynosi 58 ha, każdy więc spacerując po poobrastanych m.in. bukami i lipami alejkach powinien znaleźć w nim nieco cienia pod jednym z licznych tutaj także egzotycznych dla naszej szerokości geograficznej drzew, takich jak jodła nikko czy skrzydłorzech kaukaski.

Zabytkowy park, założony już w XVIII wieku z myślą o przekształceniu Świnoujścia w ważny kurort. Zajmuje powierzchnię 58 hektarów i charakteryzuje się wyjątkowo gęstą siecią dróżek, ścieżek i alejek. O uroku tegoż Parku Zdrojowego decyduje zarówno piękna roślinność (w tym gatunki w Polsce egzotyczne),jak i fontanny, place zabaw, boiska, artystyczne rzeźby itp.